Persoonlijk verhaal

𝑯𝒆𝒕 𝒊𝒔 𝒅𝒆 𝒂𝒇𝒈𝒆𝒍𝒐𝒑𝒆𝒏 𝒎𝒂𝒂𝒏𝒅𝒆𝒏 𝒘𝒂𝒕 𝒔𝒕𝒊𝒍 𝒈𝒆𝒘𝒆𝒆𝒔𝒕 𝒐𝒑 𝒎𝒊𝒋𝒏 𝒔𝒐𝒄𝒊𝒂𝒍 𝒎𝒆𝒅𝒊𝒂 𝒌𝒂𝒏𝒂𝒍𝒆𝒏. 💤

Lang heb ik getwijfeld of ik dit moest delen. Het is voor mij een wat persoonlijk verhaal en soms is er de onzekerheid met het stemmetje in mijn hoofd die zegt 'wie zit daar nu op te wachten?'. Toch heb ik besloten om het te delen.
Waarom? Zelf heb ik veel baat gehad bij persoonlijke verhalen van anderen. Je krijgt een gevoel van herkenning en dat je niet alleen bent. De reden dat ik dit deel, is om zelf misschien ook dat stukje herkenning en troost aan een ander te kunnen bieden 🤎

Nadat ik vorig jaar september wisselde van baan en de keus heb gemaakt om te stoppen met de salon, ben ik in de ziektewet beland. Te lang, te veel hooi op mijn vork genomen, mijn gevoel en signalen van mijn lichaam genegeerd, over mijn grenzen gegaan en ook anderen over mijn grenzen laten gaan. Mijn lampje ging uit.💡

In 2020 had ik een testuitslag teruggekregen waarbij ik hoog scoorde op burn-out/depressieve klachten. Nooit is er een 'echte' stempel gedrukt en dus dacht ik dat het allemaal wel meeviel. Heel even was de corona periode voor mij een tijd om tot rust te komen en gedwongen niks te doen. Toch had ik de drang om inkomsten binnen te krijgen, ondanks dat de salon dicht was. Dus ik begon een webshop. Na een reeks van de salon open, dicht, open, dicht, was ik de (corona)onzekerheid beu en besloot ik naast de salon, terug in loondienst te gaan.

Een hele periode is dit goed gegaan, totdat ik gemiddeld 3 a 4 keer per week hoofdpijn tot aan migraine kreeg, steeds meer begon te vergeten, de simpelste dingen 'te veel' werden etc. Pas nu zie ik in dat dit signalen van mijn lichaam zijn geweest om het rustiger aan te doen. Toch bleef ik doorgaan. Tussen de activiteiten door, zocht ik naar momenten om mijn slaap in te halen en ging ik vol op de automatische piloot.

Vorig jaar zag ik in dat dit zo niet langer kon en besloot ik - tegen al mijn principes in - de ziektewet in te gaan. Lang heb ik mij hiervoor geschaamd. Want 'ik ben toch nog zo jong?' 'Ik hoor maximaal te leven en fulltime te werken.' Dat was wat ik mezelf steeds aanpraatte.
Hoewel ik vanaf mijn 15e/16e bekend ben met psychologen en zij ook hun best deden om mij een luisterend oor te bieden, merkte ik dat dit voor mij niet genoeg was. Ik besloot dieper te zoeken naar manieren om mezelf weer in balans te krijgen. Ik kwam bij een fijne psycholoog uit die me verder hielp via de NEI methode. En zo ben ik mezelf als een soort ui gaan pellen, om bij de kern te komen van wie ik nu ben.🧅
Ik weet nog dat ze mij vroeg met hoeveel procent qua verbetering ik tevreden zou zijn. Ik zei '10%'. Die 10% was bij haar snel bereikt en dat smaakte naar meer. Al mijn mindere kanten, onzekerheden e.d. wilde ik aanpakken, aankijken, doorvoelen en opruimen.
Door deze therapieën heb ik geleerd hoe belangrijk het is om goed voor jezelf te zorgen, goed naar je lichaam te luisteren en wanneer je er voor open staat: ook vooral naar je intuïtie, je innerlijke stem te luisteren. Ik ben me gaan verdiepen in het mediteren, yoga, ademhaling, reiki. Lees veel boeken over mindset en hoe je daar zelf invloed op kunt hebben.

Jaren terug dacht ik dat het maken van een afspraak bij een psycholoog een wonder en dus direct resultaat zou verrichten. Hierom was de teleurstelling dan ook groot wanneer ik het gevoel had dat dit niet werkte. De afgelopen jaren heb ik geleerd dat zij handvaten bieden, waarna je er zelf mee aan de slag mag. Je moet zelf willen, het is hard werken en ja; het is ook ontzettend confronterend om steeds een spiegel voor te krijgen. Maar het is het zó waard! Er leiden meerdere wegen naar Rome, ook hierin. Doe waar jij je goed bij voelt, is het niet rechtsom dan linksom.
Gun jezelf dat momentje rust, luister naar jouw lichaam wanneer het 'nee' zegt.

Inmiddels ben ik weer een ritme aan het vinden. Dit gaat met vallen en opstaan, maar ik merk wel dat ik steeds langer overeind kan blijven. We zijn ondertussen verhuisd naar het zonnige zuiden, ik ben weer aan het werk en daarnaast ben ik ook voor mezelf gestart als freelance tekstschrijver. Ergens kriebelt het ook om iets in de richting van coaching te gaan doen, puur omdat ik anderen verder wil helpen. Mentale klachten zijn niet niks en er wordt gelukkig in deze tijd al open over gesproken. Ook de webshop beheer ik nog met liefde. Ik ben vaak nog wat zoekende, maar ik weet dat het allemaal goed komt. ✨
Mocht je deze hele lap tekst hebben gelezen: super lief, dat waardeer ik en ik hoop dat wanneer je zelf ook een beetje in de knoop zit, dit troost kan bieden.🤎
Mocht je dit niet hebben gelezen: ook helemaal oké natuurlijk, doe wat goed voelt 🙏🏻
Met een beetje knikkende knieën, druk ik dan nu op 'plaatsen.' 💌